سیر حوادث سیاسی و فرهنگی در دو-سه سال گذشته حتماً در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت و ضبط خواهد شد. حوادثی که این روزها با مدیریت جریان واداده از انقلاب اسلامی در تلاش است تا انقلاب را به محاق برده و جز نامی از جمهوری اسلامی چیزی از محتوای آن باقی نگذارد. شک نکنید که موضع‌گیری‌های جریانات انقلابی و حزب‌اللهی نسبت به این وقایع هم ثبت و ضبط می‌شود و آیندگان نسبت به آن قضاوت خواهند کرد.
اما این روزها که طیف‌های مختلف جریان مذکور دست به دست هم داده و دولت حسن روحانی را بستر مناسبی برای پیاده‌سازی اهداف خود می‌بیند، نمی‌دانم چرا سر و صدایی از یک قشر همیشه در صحنه و اثرگذار در نمی‌آید؟!
متحیرم که چرا «جنبش دانشجویی» آنقدر به انزوا رفته و منفعل شده که هیچ سهمی در حوادث سال‌های اخیر نداشته است؟!
یادم می‌آید در دوره‌ای که ما دانشجو بودیم و به هرحال بخشی از بدنه جنبش دانشجویی این مملکت به حساب می‌آمدیم، حال و روز دانشگاه‌ها و تشکل‌های دانشجویی گونه‌ای دیگر بود.
چقدر تجمع و موضع‌گیری‌های جدی در برابر قوه قضائیه بود و مطالبه عدالت فریاد زده می‌شد و چه کتک‌هایی که دانشجویان در تجمعات از یگان‌های ویژه می‌خوردند!
همین جنبش دانشجویی بود که شعار «عدالت» را در جامعه مطرح کرد تا از دل آن، دولتی با شعار عدالت محوری سر برآورد.
چطور دانشجویان آن زمان چنان به پر و پای اژدهای هشت سر فساد مدیریتی دانشگاه آزاد پیچید که بالاخره راس آن اژدها کنار گذاشته شد. (هرچند به مدد خواب عمیق دانشجویان بعدی، روال سابق این دانشگاه از سر گرفته شد!)
در ماجرای غزه و فلسطین، جنبش دانشجویی آن روز سنگ تمام گذاشت. از تحصن شبانه روزی مقابل دفتر حافظ منافع مصر گرفته تا آتش زدن نمایندگی‌های پوشاک صهیونیستی بن تن و حرکت برای تسخیر سفارت اردن. حرکت درست بود یا غلط، به هرحال دانشجو بیدار بود. حرکت داشت. تکان می‌خورد. خودش را مسئول و مکلف می‌دانست. خواب برایش معنا نداشت.
اما حالا چه شده که در کوران مبارزات سیاسی و اجتماعی و معرفتی در جمهوری اسلامی، صدایی از دانشگاه‌ها در نمی‌آید؟!
آهای تشکل‌های دانشجویی! چه تاثیری در روال مذاکرات هسته ای گذاشتید؟!
اصلا چقدر مساله را جدی گرفتید؟!
چقدر علیه قدم زنی وزیرامور خارجه انقلاب اسلامی با وزیر شیطان بزرگ، آن هم در روزی که به پیامبر اسلام اهانت شده بود، آشفتید؟!
چه کردید وقتی وزیرامورخارجه انقلاب خمینی به صورت اتفاقی(!!) با رئیس جمهور شیطان بزرگ دست داد و انقلاب را به تذبذب نزد ملت‌های دیگر متهم کرد؟!
چه کردید تا رئیس مجلس در اقدامی تاسف‌آور و از پیش معلوم، همدستی خود را با جریان دلخوش به رابطه با آمریکا به نمایش نگذارد و طرحش را در کمتر از 20 دقیقه تصویب نکند؟!
چه رفتاری کردید یا نکردید که مجلس در کمال تعجب و با گستاخی هرچه تمام‌تر، بدون فکر و اندیشه و با لابی و زد و بند طرح مسخره‌ای را تصویب کند که دریچه‌های نفوذ دشمن به کشور را باز می‌کند؟!
تحصن غیرت را هم که یک خانواده راه انداخت و ادامه داد؟!
شما را چه شده؟! خواب خرگوشی‌تان تا به کی می‌خواهد ادامه داشته باشد؟!
متاسفم و اندوهگین که باید بنویسم کار از خواب گذشته. ما با جنازه جنبش دانشجویی رو به رو شده‌ایم. میتی که اگر اندک امیدی به تنفس مصنوعی او بود، حالا با تدابیر ویژه مدیران اعتدالی دانشگاه‌ها و سنگ‌اندازی‌ها و بوروکراسی‌های دست و پاگیر، دیگر امیدی به حیات مجددش نیست. مگر معجزه‌ای رخ دهد و دم مسیحایی‌ای پیدا شود و جانی دیگر در وجودش بدمد!
باشد، قبول! دوره تجمع و تحصن و شیشه شکستن و... گذشته! خب پس دوره چه چیزی است؟! همان کار را انجام دهید!
شما را به خدا بیدار شوید. تکانی بخورید. مگر امام امت به جز شما به چه کسی امید دارد؟! امید این سید را ناامید نکنید. امروز در این پیچ بزرگ تاریخی است که باید خواب بر چشمان‌تان حرام شود. فکر نکنید اگر شما بخوابید، دشمن هم می‌خوابد.
سخت است، اما این سختی را باید به جان خرید. یادتان نرود فریاد امام روح الله را که «مبارزه، با رفاه سازگار نیست.» میدان را خالی نکنید. قدری از رفاه و راحتی خود بکاهید و خواب را بر چشمان جریان سازش و ذلت حرام کنید.
امروز اگر جلوی این ساده‌اندیشان و خوش‌خیالان به شیطان بزرگ را نگیرید، فردا به اژدهای بزرگی تبدیل خواهند شد که زمین زدن آن خون می‌طلبد.
با روالی که این دولت و عقبه فکری و سیاسی او در پیش گرفته و با همدستی جمعی از «وصولگرایانی» که دل به گندم ری خوش کرده‌اند، راه نفوذ دشمن به نظام و تلاش برای هجمه سنگین تر و جدی‌ترش روز به روز هموار می‌شود.
من و شما در برابر این مساله مسئولیم. خواب دیگر بس است. بیدار شوید و حرکت کنید و جلوی انحطاط و استحاله نظام را بگیرید.
بگذارید تحلیل و تفسیر من غلط از آب در بیاید...
